نظر غالب متخصصین و محققین این است که کدهای ژنتیکی هر شخص تعیین کننده درصد هر نوع تار در یک گروه عضلانی خاص است؛ بنابراین، اگرچه عملکرد یک نوع از تار ممکن است بعد از ماه‌ها و سال‌ها فشار و نوع ویژه‌ای از تمرینات به نوع دیگر شبیه شود (به‌عنوان مثال تار تند انقباض، استقامت کسب کند) اما در واقع تار تغییر نمی‌کند. به احتمال زیاد، یک تار می‌تواند ویژگی‌های یک تار دیگر را کسب کند و در مطالعات به اشتباه تشخیص داده شود که نوع تار تغییر پیداکرده است. روند تشخیص نوع تارهای عضله بسیار پیچیده، سخت و پر از اشتباه است؛ بنابراین، ممکن است گزارش‌های مربوط به تغییر نوع تار بعد از تمرینات دقیق نباشند. من شک دارم که نوع تارها بتوانند از نوعی به نوع دیگر تغییر کنند. در عوض تارها می‌توانند ظرفیت هوازی خود را افزایش دهند، به‌عنوان مثال یک تار FTa به‌عنوان یک تار ST یا یک تار FTx به‌جای یک تار FTa شناسایی شود. بااین‌حال در صورت قطع تمرینات، تارها به شرایط اولیه خود باز می‌گردند.
در نتیجه ممکن است بعد از تمرینات تارهای عضله به نوع دیگر تغییر نکنند که در اصطلاح به آن‌ها تارهای هیبریدی (تلفیقی از ویژگی‌های هر دو نوع تار) می‌گویند (شکل ۱.۲۵ را ببینید). تارهای هیبریدی به دو شکل گزارش شده است. به‌عنوان تارهای FTax که درواقع به تارهای FTx اشاره می‌کند که در اثر شرایط تمرینی ظرفیت هوازی بیشتری کسب می‌نمایند و با تمرین بیشتر شبیه FTa می‌شوند و تارهای FTxa که به تارهای FTx اشاره دارد و زمانی که تمرینات متوقف می‌شوند به شرایط اولیه خود باز می‌گردند. تارهای عضلانی هیبرید فقط در تارهای تند انقباض گزارش شده‌اند، در صورتی که من فکر می‌کنم یک تقسیم‌بندی FTa/ST نیز می‌تواند در آینده امکان‌پذیر باشد. زمانی این اتفاق رخ می‌دهد که بر اثر تمرینات، ظرفیت هوازی تارهای عضلانی FTa بیشتر از مقدار ذاتی آن‌ها باشد؛ بنابراین عملکردشان بیشتر شبیه تارهای ST خواهد شد.
مترجم: محمد علی پور – سید محمد رضا نجفی – اکبر احمدی – حسین بابایی ساداتی – حمید مسجدی
ویراستار علمی: محمد علی پور – سید محمد رضا نجفی
منبع: کتاب مبانی مربیگری شنا
